Υπάρχει ένα ερώτημα που με ταλανίζει. Να συνεχίσω ή όχι; Ποιο το όφελος; Ποιος ο σκοπός; Να εκπληρώνω μια παιδική ουτοπία του να κάνω καλύτερο το σύντομο παρόν; Δε νιώθω ότι έχω απαντήσεις, θέλησα να βάλω μόνο μερικές ουσιώδεις ερωτήσεις. Μα ποιος είμαι εγώ για να τις βάλω; Και αν τις βάζω ποιες χορδές αγγίζω; Αφήνω μια υπόσχεση. Όταν θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες θα είμαι εδώ. Μοιράστηκα με ανιδιοτέλεια. Δε ξέρω πότε θα θέλω να μιλήσω ξανά. Ίσως αύριο, ίσως μετά από καιρό. Στο μικρό μας το ταξίδι υπάρχουν γύρω μας απαντήσεις σε μικρά ερωτήματα, και μικρές στιγμές με μεγάλα νοήματα. Δεν υπάρχει χώρος για ναρκισσισμό για όποιον θέλει να δώσει. Υπάρχει μουσική και σιωπή. Ότι βλέπουμε γύρω μας η προέκταση μιας σκέψης. Όχημα η ελπίδα, η σωτηρία πρόσχημα για τα μεγάλα λόγια. Μα στον καθρέφτη μου δε χωράνε μεγάλα λόγια, γιατί σκοντάφτω και στα καθημερινά. Και αν δίπλα σου βρεθώ και πέσεις θα σε κρατήσω, με τα πολλά τα χέρια μου. Δυνατό Μυρμήγκι.
http://dinatomirmigi.blogspot.com
http://dinatomirmigi.blogspot.com
