Έχω να γράψω καιρό, μα κάτι με παρακινεί. Είναι η παρατεταμένη σιωπή.

Παρακολουθώ τη γη να γυρνά με στόμα ανοιχτό. Προσπαθώ να μαντέψω λίγο από το αύριο και κρύβομαι πίσω απτό χθες. Θέλει θάρρος ένα βήμα εμπρός.

Ετοιμάσου να βυθιστούμε σε μια κοινή παραδοχή. Θέλουμε κάτι συγκινητικό, ένα συναίσθημα αληθινό από εκείνα που μαλακώνουν την καρδιά, μια μαγική στιγμή, μια σκέψη ανεπιτήδευτη, μια φωτεινή εκδοχή του εμείς. Στον χρόνο που μας αναλογεί να αποδώσουμε τη μέγιστη αξία και τιμή.

Βγάζω κραυγές καθημερινές για σκέψεις χρωματιστές, κάθε τι φθηνό να χαθεί στη λήθη, να κοστολογούμε αυστηρά ότι τρέφει τις αισθήσεις, να βάλουμε φραγμούς σε πληρωμένες για τη ψυχή μας τοποθετήσεις.

Δηλώνω μη ελεύθερος, μα απελευθερωμένος από σκέψεις ουτοπικές. Δεν αντέχω έναν κόσμο κομπλεξικό, δεν αντέχω μικρότητες και κακίες, θέλω να είναι το εσύ όπως το εγώ.

Ίσως να μη σου λένε τίποτα όλα αυτά και ίσως τα όνειρά σου να έχουν γίνει θρύψαλα εδώ και καιρό. Τα χαμένα όνειρά σου είναι η δύναμη που κάθεται επάνω σου βαριά. Λυγίζεις από τις στάχτες των ονείρων σου, μια ψευδαίσθηση αυτά που δεν μπόρεσες και δεν μπορείς.

Τώρα σε ορίζει η ελαφρότητα. Ισιώνεις μια ρυτίδα τεχνητά και όμως απομακρύνεσαι από τη λέξη ομορφιά. Και έτσι ξεγελάς το γήρας σου με λίγο ακόμα ψέμα και έτσι ξεγελιέσαι από εσένα. Δηλώνεις ελεύθερος λεκτικά, κυριευμένος από χιλιάδες αφεντικά.

Σε μια ευθεία τώρα φθορά, ομορφιά, ελευθερία. Σε μια ευθεία όλη η ιστορία. Από το τέλος διαβάζω την αρχή, δεν βλέπω σχήματα και ο χρόνος δεν έχει αρχή. Γυρνάω γύρω από άλλη γη, μα είμαστε μαζί και σε αυτή. Γλιστράω στο χρόνο και αγκαλιάζω τη φθορά, ξαφνικά βλέπω την αλήθεια να ξεπροβάλλει μέσα από όνειρα παλιά, η νιότη γερασμένη πιο όμορφη από ποτέ. Βάδισα τη διαδρομή μα έκπληκτος στο τέλος τα βρήκα όλα εκεί, ήταν μπροστά μου από την αρχή.  

 

http://dinatomirmigi.blogspot.com