Είναι ο λόγος που δε λες όσα σκέφτεσαι. Θες να έχεις το μυαλό σου ήσυχο, το δάχτυλό σου να δείχνει το διαφορετικό όμως εσύ δεν αντέχεις την κριτική. Δεν την αντέχεις γιατί νιώθεις ανέτοιμος να την αντιμετωπίσεις. Φοβάσαι να βρεθείς στο προσκήνιο και η παιδεία σου σε έμαθε να γκρινιάζεις από τον εξώστη κρυμμένος πίσω από πλάτες άλλων, άλλων όχι πιο ικανών από εσένα. Κάνεις τον εαυτό σου να νιώσει διαφορετικός με ένα εξεζητημένο ρούχο, βρίσκεις έναν προσωπικό τρόπο να εκφράζεις τη μαγκιά σου όμως κινείσαι στα πλαίσια που σου επιβάλλει η κοινωνία που ζεις.
Πάντα αποδεκτός από τον περίγυρο σου, ξέρεις ότι βρίσκεσαι μακριά από τις βαθύτερες ουσίες της ζωής, αλλά όσο κινείσαι κοντά στο μαγνητικό πεδίο της προπαγάνδας που σε γαλουχίζει από παιδί νιώθεις ότι ίσως κάποια μέρα σου δοθεί η ευκαιρία να εκπληρώσεις τα απωθημένα που κρύβεις μέσα σου.
Σκέφτηκες ποτέ τι θυσιάζεις με το να προσπαθείς να είσαι αρεστός και αποδεκτός; Σκέφτηκες σε ποιους προσπαθείς να είσαι αποδεκτός; Σκέφτηκες γιατί οι πρωτογενείς σκέψεις και τα αγνά συναισθήματα δεν είναι αποδεκτά στη σύγχρονη κοινωνία; Σκέφτηκες ότι η μάσκα που φοράς δεν είναι δικό σου κατασκεύασμα αλλά όλοι φοράμε την ίδια;
Ίσως όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό σου, όμως σημασία έχει ότι καταπνίγεις ακόμα τον αληθινό σου εαυτό. Αυτοπεριορίζεσαι από φόβο και ανασφάλεια. Κάθε απόπειρα προσέγγισης των αληθινών σου ανησυχιών γίνεται φορτική στην παρέα σου. Κάθε προσπάθεια συζήτησης σοβαρών θεμάτων που αφορούν τη ζωή σου, είναι ενοχλητική για τους γύρω σου. Γραφικέ.. Την ασφάλεια της κοινωνίας την έχουν αναλάβει άλλοι και η κοινωνία φοβάται να αναφέρεται σε θέματα κινδύνων και απειλών που την αφορούν.
Αφού η κοινωνία δε μπορεί να αποδεχτεί ανθρώπους που φέρονται με τον αληθινό τους εαυτό, αποδέξου εσύ τον εαυτό σου και μη δίνεσαι φθηνά στο φόβο που καλλιεργεί η φιλία, η οικογένεια και η κοινωνία στη διαφορετικότητα που σε κάνει αυτό που ήσουν, πριν γίνεις αριθμός.
http://dinatomirmigi.blogspot.com
"Αυτοπεριορίζεσαι από φόβο και ανασφάλεια. Κάθε απόπειρα προσέγγισης των αληθινών σου ανησυχιών γίνεται φορτική στην παρέα σου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το κείμενο έχει γραφεί για μένα. Πίστεψέ με προσπαθώ πολύ να το αποβάλω όλο αυτό.
Για όλους μας ισχύει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ δύσκολο να το εφαρμώσεις.
Στο εργασιακό μας περιβάλλον,στο οικογενειακό,στο μικρο-κοινωνικό,απλώς αλλάζεις μάσκες.
Ελπίζεις και προσπαθείς να βρεις περισσότερους που μαζί τους δε θα χρειάζεσαι τη μάσκα.
Αλλά για να τους βρεις πρέπει πρώτα να την αφαιρέσεις...
Ο φόβος της μη αποδοχής μπορεί, αντίθετα, να θεωρηθεί και ως επιθυμία κοινωνικής αποδοχής, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ένταξη και λειτουργια του ατόμου σε μια κοινωνική ομάδα και την συνακόλουθη ομαλή λειτουργία της ίδιας της κοινωνίας. ΄Αλλωστε ο αυτοπεριορισμός και ο σεβασμός της ελευθερίας των συνανθρώπων μας αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση της δικής μας ελευθερίας μέσα στην κοινωνία. Ο φόβος της μη αποδοχής δεν είναι κάτι κακό από μόνο του, καθώς μπορεί να υποδηλώνει άνθρωπο που σέβεται τις ιδέες, τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά των συνανθρώπων του και δεν επιθυμεί να συγκρούεται μαζί τους (ή να τους δυσαρεστεί) για να εξωτερικεύσει ή να επιβάλει την προσωπικότητά του (=δεν είναι εγωϊστικό άτομο).Το (ψυχολογικό) πρόβλημα για το συγκεκριμένο άτομο αρχίζει απο τη στιγμή που ο φόβος της μη αποδοχής καταλήγει στην αλλοτρίωση της προσωπικότητάς του, οπότε παρουσιάζει στους τρίτους διαφορετική προσωπικότητα απ' αυτή που έχει και το γεγονός αυτό του δημιουργεί τύψεις και συνεχή μεταμέλεια. Αυτό όμως είναι καθαρά προσωπικό πρόβλημα (παθολογική κατάσταση) και η διάγνωσή του είναι αρκετά δύσκολη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλες αλήθειες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦανέρωσε τι μάσκα που κρύβεις κάτω απο τη μάσκα που φοράς...
Η απογοήτευση που μπορεί να σου προσφέρει η ζωή. Ένας φόβος που όταν τον νιώσεις γνωρίζεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να τον ξεπεράσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή