Μεσάνυχτα. Σκέψεις βιαστικές παίρνουν τον δρόμο του ονείρου, να μπουν σε σειρά, να ξυπνήσουν ίσως λίγο πιο αληθινές. Παίζουν ακόμα οι φάλτσες μελωδίες του τρένου στο μυαλό μου, κάθε στάση και μια από αυτές. Δε με ενοχλούν. Πιο φάλτσοι είναι οι λόγοι οι καλογραμμένοι που διαβάζονται φωναχτά σχεδόν από ζόμπι της πολιτικής, της αγοράς, της άτιμης της κοινωνίας.
