Αυτές τις ημέρες είμαι προβληματισμένος..Από συζητήσεις μου με φίλους και κοντινά πρόσωπα συνειδητοποιώ ότι περιοριζόμαστε όλοι σε μια λεκτική εκτόνωση δίχως ουσία και κατά βάθος περιμένουμε από κάποιον άλλο να κάνει την αρχή στο να αρχίσει να πράττει ή να διεκδικεί..Θεωρώ ότι έχουμε την υποχρέωση
μέσα σε αυτό το φρενήρη καθημερινό ρυθμό να πούμε ένα στοπ και να κάτσουμε ώριμα να οραματιστούμε τι περιμένουμε από το μέλλον μας. Το μυαλό κρύβει λύσεις, φτάνει να του δώσουμε χρόνο να σκεφτεί. Στις μέρες μου για όλα τα θέματα μου αποφασίζουν άλλοι, για το συνταξιοδοτικό αποφασίζουν συνταξιούχοι τεμπελοχανάδες με γραβάτα, για την εκπαίδευση ανεκπαίδευτοι χοντροκομμένοι δίχως όραμα άνθρωποι..Ας αποφασίζει πλέον για τον ανάπηρο, ο ανάπηρος και για τον φτωχό ο ψάθας..
μέσα σε αυτό το φρενήρη καθημερινό ρυθμό να πούμε ένα στοπ και να κάτσουμε ώριμα να οραματιστούμε τι περιμένουμε από το μέλλον μας. Το μυαλό κρύβει λύσεις, φτάνει να του δώσουμε χρόνο να σκεφτεί. Στις μέρες μου για όλα τα θέματα μου αποφασίζουν άλλοι, για το συνταξιοδοτικό αποφασίζουν συνταξιούχοι τεμπελοχανάδες με γραβάτα, για την εκπαίδευση ανεκπαίδευτοι χοντροκομμένοι δίχως όραμα άνθρωποι..Ας αποφασίζει πλέον για τον ανάπηρο, ο ανάπηρος και για τον φτωχό ο ψάθας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου