Ευνουχισμένες επαναστάσεις και επαναστάτες χωρίς όραμα

Τι λέει το άσμα; «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλο τα ίδια μένουν». Οι επαναστάσεις, οι μαζικές κινητοποιήσεις των ημερών μας, μπορεί να φαίνεται πως αλλάζουν κάτι μα τίποτα δεν αλλάζουν. Κι αν κάτι κατορθώνουν είναι προς το χειρότερο για την ξεσηκωμένη ή επαναστατημένη μάζα. Το «μαζικό κίνημα» έχει πια γίνει ένα τρομερό μα αναλώσιμο όπλο, μιας χρήσης. Το παίρνει στο χέρι όποιο κέντρο εξουσίας θέλει να πετύχει έναν πολιτικό στόχο και ύστερα το πετάει στα σκουπίδια μαζί με την ίδια τη μάζα.

Οικογένεια, το πρώτο εμπόδιο στη σκέψη

Είναι πολλές οι φορές που στην προσπάθειά μας να πετύχουμε το καλύτερο ακολουθούμε δρόμους που μας φαίνονται οικείοι και άρα κρύβουν μικρότερο ρίσκο.  Πάντα μια γνωστή μυρωδιά, μυστηριακά μας χαλυβδώνει με πλαστή αυτοπεποίθηση και απομακρύνει την ανασφάλεια του αύριο. Ο καθένας από μας είμαστε ένα αποτέλεσμα των επιλογών μας και οι επιλογές μας είναι ένα αποτέλεσμα νομίζουμε ελεύθερης σκέψης.

Ελλάδα, η κοινωνία της βωμολοχίας

Σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας ένα "μαλάκα" δείχνει να καλύπτει κάθε κενό αμηχανίας ή και αδυναμίας επικοινωνίας. Περπατώντας στο δρόμο, μπαίνοντας σε γραφεία, ακούγοντας ζευγάρια να μιλούν μεταξύ τους, μεγαλύτερους ή μικρότερους ηλικιακά ανθρώπους, σε προαύλια, καφετέριες, κάθε λογής εργασιακούς χώρους είναι εύκολο να συλλέξεις τέτοια ποσότητα βωμολοχιών που να σε κάνει να αναρωτηθείς τι έχει πάει στραβά; 

Το θολό αύριο, η παραίτηση του σήμερα

Όσα δε καταλαβαίνουμε εύκολα τα μηδενίζουμε, τα θεοποιούμε και τα βλέπουμε επίπεδα. Δε προλαβαίνεις να δεις το σχήμα που παίρνει ο σύγχρονος κόσμος και έτσι αναβάλλεις τη συμμετοχή σου στη σχηματοποίηση. Αρχιτέκτονες με γνώση και τεχνοκράτες με ικανότητες, απολαμβάνουν την αρχοντιά τους σε ένα παιχνίδι με γνωστούς κανόνες που το κερδίζει όποιος τους ασπαστεί με τρόπο που οι κανόνες θα γίνουν τρόπος ζωής.