Δυνατό Μυρμήγκι

Όταν ξεκίνησα να μοιράζομαι μερικές σκέψεις ήταν γιατί αντιλήφθηκα ένα μεγάλο κενό σε αυτή τη νέας κοπής μόδα που λέγεται μπλογκόσφαιρα. Το όραμά μου ήταν να μιλήσω έτσι όπως νοιώθω πίσω από την ανωνυμία μου για να καταλάβουν πολλοί νέοι απογοητευμένοι ή και λογής προβληματισμένοι ότι οι ανησυχίες μας είναι κοινές και έτσι έμμεσα να δώσω το κουράγιο και την ελπίδα ότι πολλοί προσπαθούμε για το καλύτερο. Τι μας λείπει όμως; Ένα κοινό σημείο αναφοράς. Ένας τρόπος οργάνωσης, ανταλλαγής ιδεών με σκοπό την πράξη και του κινήτρου για συμμετοχή.

Το δυνατό μυρμήγκι είναι ο άνθρωπος που θέλει να δώσει αλλά ο τρόπος που ξέρει να δίνει είναι αντίθετος με αυτό που ζει ως δεδομένο. Το μυρμήγκι είναι αυτός που μεγαλώνει και κρατάει με σθένος αυτά που ξέρει πως είναι βγαλμένα από την ηθική. Κρατάει την αλήθεια της ελευθερίας αναλλοίωτη και περιμένει τη στιγμή να ενωθεί με όλους όσους είναι αφανείς στην κοινωνία πόλης, έχουν όμως από άλλο δρόμο φτάσει στα ίδια ιδανικά και κάτι περιμένουν για να γνωριστούν, μη ξέροντας όμως τι είναι αυτό το συστατικό.

Η σύντομη πορεία μου μέσα από το μπλογκ δείχνει ότι είμαστε πολλοί. Έχουμε ανεχτεί εδώ και χρόνια λάσπη και παρόλα αυτά κρατιόμαστε ακόμα από καθαρά σχοινιά. Εμείς οι πολίτες της χώρας των τεμπέληδων, των αχρείων, των φαντασιοπαρμένων, οι χωρίς παρών μα μόνο με χρυσό παρελθόν, οι πονηροί. Κάναμε το λάθος και χαθήκαμε στο παρασκήνιο, αφήσαμε να πάρουν το τιμόνι της ζωής μας άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων και αυτό φάνταζε σαν μια αντίδραση στο κατεστημένο που κομμάτι του όμως δε πάψαμε να αποτελούμε ως φυσική παρουσία. Τώρα όμως οι αχρείοι πάνε πίσω. Δεν αντέχουν την ευθύνη των καταστάσεων. Ο αέρας της εξουσίας είναι αυτός που δεν τους αφήνει να κάνουν ακόμα πίσω, μα όσο και να προσπαθούν δε κρύβουν το πόσο φοβούνται. Ναι. Φοβούνται και αυτοί. Αυτοί οι ατσάλινοι αετοί που πασχίζουν να δημιουργήσουν μια εικόνα υπεροχής για τον εαυτό τους φοβούνται και προτρέχουν την παρακμή τους φοβίζοντας με κάθε μέσο εσένα.

Δεν είμαι κανένας μεγαλόπνοος επαναστάτης και δε θα μπορούσα να είμαι κάτι τέτοιο από μερικές σειρές γραμμένες στο φαντασιακό του διαδικτύου. Το μόνο που θέλω να είμαι και με κρατάει εδώ με πάθος να μοιράζομαι μαζί σου είναι το όραμα για ενότητα. Κατάλαβα ότι παρ' όλη την παταγώδη προπαγάνδα έχουμε αρκετοί τη διορατικότητα να δούμε ότι το μεγάλο ιδανικό κρύβεται πίσω από την ενότητά μας. Οι αφανείς άνθρωποι αυτής της χώρας ας πάρουν το θάρρος να βγουν μπροστά γιατί τώρα βγαίνουμε μπροστά όλοι μαζί και αυτό είναι η δύναμή μας. Εχθρός υπάρχει, οι στιγμές που ζούμε μας καλούν για δράση. Τέλος τα επαναστατικά προσταρίσματα και οι καφενειακές ρητορείες. Το ξεπεράσαμε το στάδιο αυτό και τώρα είμαστε ήδη στο δρόμο για να μιλήσουμε τη γλώσσα της ελευθερίας που η πολιτική ξέχασε να μιλάει προ αμνημονεύτου χρόνου.

Που θα βγάλει η κατάσταση που ζούμε δε ξέρω, ξέρω πως έχω ένα όραμα για τους δρόμους που περπάτησα και τις εικόνες που κουβαλώ μέσα μου. Ξέρω ότι σέβομαι αυτά που σε αγχώνουν και το ιδανικό του να πράττω σαν άνθρωπος δε θα το σκοτώσω, γιατί αυτό είναι ένας πρόωρος θάνατος. Δεν είμαι μόνος τώρα και σιγά σιγά γινόμαστε ένα.

Δυνατό Μυρμήγκι, εσύ είσαι αυτό

http://dinatomirmigi.blogspot.com