Προβληματισμοί

Όσα ζούμε είναι μονόδρομος; Νομίζω μονόδρομοι υπάρχουν μονάχα φτιαγμένοι από άσφαλτο. Στην πολιτική και τις κοινωνικές σχέσεις όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μονόδρομοι έχουν αμφίβολες προθέσεις. Βλέπω τη χώρα μου να γκρεμίζεται, όχι αργά, μα στιγμιαία. Δεν ελπίζω πλέον σε εμάς, αλλά μας φοβάμαι περισσότερο. Σα μικρά παιδιά δε βρίσκουμε τρόπους να εκφραστούμε, ψάχνουμε για κηδεμόνα. 

Ποιοι είμαστε; Τι κρύβει το αύριο; Ποιο ήταν το χθες; Λίγοι αυτοί που έχουν καθαρές απαντήσεις. Και λιγότεροι ακόμα αυτοί που ακούν, αυτοί που ζυμώνονται αλλαγές μέσα τους, αλλαγές μετάβασης σε κάτι καλύτερο. Τώρα μια κοινωνία ολόκληρη βουλιάζει μέσα στο πέπλο της ομίχλης που έμαθε να κρύβεται. 

Άνθρωποι των λόγων, όχι της δράσεως. Απαριθμούμε κατορθώματα όχι δικά μας, σα δικά μας. Ανελεύθεροι, θιασώτες μιας κακής δημοκρατίας. Η Ελλάδα με φοβίζει. 

Κλείνω τα μάτια να μαντέψω το αύριο. Βία, οργή, αδικία, ανέχεια. Βουβές φωνές. Ηττημένοι από τον ίδιο μας τον εαυτό. Διχασμένοι ξανά. Με φοβίζει η Ελλάδα. 

http://dinatomirmigi.blogspot.com