Οι δρόμοι του Ήλιου: μια γεύση από το μέλλον / της Λιάνας Γούτα

Αναδημοσίευση από το εταιρικό περιοδικό της «advartia», με άδεια της συγγραφέως

Πολύ μελάνι έχει χυθεί το τελευταίο διάστημα για τους αγωγούς πετρελαίου, για το ρόλο της Ελλάδας ως ενεργειακό σταυροδρόμι για την τύχη των χωρών που διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο υπέδαφος τους και μπορούν να κάνουν οικονομικά-γεωπολιτικά παιχνίδια. Αν κοιτάζουμε προς το μέλλον, αυτή η συζήτηση ίσως να είναι κιόλας ντεμοντέ... Γιατί είναι πολύ πιθανό να έχουν διαμορφωθεί άλλοι «αγωγοί», άλλα ενεργειακά σταυροδρόμια και -το κυριότερο- άλλη πηγή ενέργειας. Οι «δρόμοι του πετρελαίου» μπορεί να γίνουν «δρόμοι του Ήλιου» ή μάλλον της ενέργειας που θα παίρνουμε από τον ήλιο.

Επιστήμονες και επιχειρηματίες το έχουν ήδη βάλει στόχο και προχωρούν στην υλοποίησή του, μέσα από το νέο μεγαλεπήβολο σχέδιο DESERTEC. Δώδεκα ευρωπαϊκές εταιρίες, μερικές εκ των οποίων ενεργειακοί κολοσσοί, συμμετέχουν στη σχετική κοινοπραξία, που ιδρύθηκε στη Γερμανία. Το έργο αποσκοπεί να παράγει ενέργεια στην βόρειο Αφρική, στην έρημο της Σαχάρας, με τη βοήθεια τεράστιων ηλιακών κατόπτρων και να μεταφέρει την ενέργεια στην Ευρώπη. Τελικός στόχος του έργου να καλύψει το 15% του ηλεκτρισμού που χρειάζεται όλη η Ευρώπη! Ένα τεράστιο και ασύλληπτο νούμερο!

Αλλά γενικότερα, οι επιστήμονες ανά τον κόσμο επενδύουν τις ενεργειακές ελπίδες του μέλλοντος, στον ήλιο. Γιατί η ηλιακή ενέργεια που φτάνει στη γη δεν είναι απλώς ανεξάντλητη, είναι ανυπολόγιστη σε ποσότητα, είναι ένας αμύθητος ενεργειακός πλούτος! Φτάνει να πούμε ότι η ενέργεια που πέφτει στις ερήμους του πλανήτη σε διάρκεια έξι ωρών, είναι περισσότερη από την ενέργεια που καταναλώνει όλος ο πλανήτης σε έναν ολόκληρο χρόνο!

Έτσι ο τόπος γι' αυτή την επένδυση επελέγη είναι η Σαχάρα, καθώς όχι μόνο δέχεται αυτή την τεράστια ποσότητα ηλιακής ενέργειας, αλλά είναι και ακατοίκητη και βρίσκεται κοντά στην Ευρώπη. Θεωρείται μάλιστα ότι το έργο θα κρατήσει την Ευρώπη στην πρωτοπορία του αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής και θα βοηθήσει την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής και της βορειοαφρικανικής οικονομίας.

Πόσοι όμως έχουμε ακούσει στην Ελλάδα γι αυτό το τόσο φιλόδοξο σχέδιο DESERTEC; Όχι πολλοί, φοβάμαι. Κι ας είμαστε η χώρα με τον πιο καυτό ήλιο στην Ευρώπη κι ας είμαστε από τις πιο κοντινές χώρες της Ευρώπης στο σημείο της νέας επένδυσης!

Η Ελλάδα δε συμμετέχει, η Ελλάδα δε γνωρίζει, η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται!

'Aλλωστε αυτή δεν είναι η εικόνα και για όλες τις «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» (ΑΠΕ) στη χώρα μας; Πώς να «καταπιεί» κανείς το γεγονός ότι πρώτη χώρα στην Ευρώπη σε εγκατεστημένα φωτοβολταϊκά είναι η σκοτεινή και βροχερή Γερμανία και όχι η Ελλάδα; Πώς να «καταπιεί» κανείς το ότι μπορεί να πρωτεύσαμε ευρωπαϊκά σε επιδόσεις σε εγκατεστημένους ηλιακούς θερμοσίφωνες, αλλά μείναμε εκεί, στους... θερμοσίφωνες;

Η τεχνολογική γνώση και η καινοτομία τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, ειδικά όταν έρχονται να απαντήσουν σε κρίσιμα ερωτήματα όπως αυτά της εξάντλησης των ορυκτών καυσίμων, της ενεργειακής εξάρτησης και της απειλής των κλιματικών αλλαγών -που σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη. Κι όσο η γνώση τρέχει ιλιγγιωδώς, τόσο και οι πολιτικοί οφείλουν να κατανοούν, να προβλέπουν και να ακολουθούν αυτούς τους ρυθμούς αλλαγής των δεδομένων και να παίρνουν τις κατάλληλες αποφάσεις και να θέτουν τους κατάλληλους στόχους, με το βλέμμα στο μέλλον.

Θα μου πείτε πού να μείνει χρόνος για κάτι τέτοια σε μια χώρα που επί δεκαετίες ζει την εσωστρέφειά της και αδιαφορεί για όσα συμβαίνουν εκτός των συνόρων της;

Η μόνη μας ελπίδα είναι ίσως το ότι βρισκόμαστε απέναντι από τη Σαχάρα κι έτσι κάποια στιγμή, χρόνια αργότερα, θα θυμηθούμε κάτι όρους όπως το.... «ενεργειακό σταυροδρόμι» κι ότι και στο νέο μελλοντικό σκηνικό, θα μπορούσαμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο! Φτάνει μόνο να μη το καταλάβουμε πολύ αργά, τελευταίοι όλων, απολαμβάνοντας ως τότε τον ήλιο μας, αραχτοί, μόνο για... ηλιοθεραπεία το καλοκαίρι!

http://www.ppol.gr/