Οι Γάλλοι διεκδικούν

Αξιοσημείωτες είναι οι μαζικές διαδηλώσεις αυτών των ημερών στη Γαλλία. Τα νούμερα των πολιτών που διεκδικούν τη μη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις είναι 1,12 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με την αστυνομία και 2,7 εκατομμύρια σύμφωνα με τα συνδικάτα εργαζόμενων. Αδιαφορία δεν υπάρχει όσο και αν προσπαθούν τα ΜΜΕ να μας πείσουν ότι καλύτερα να κάτσουμε σπίτι, αφού τα πράγματα

 δε μπορούν να είναι αλλιώς.

Πρόεδροι της Γαλλίας χρησιμοποιούν εκφράσεις "καραμέλα" ότι δε μπορούμε να αφήσουμε το χρέος της χώρας να το πληρώσουν τα παιδιά μας και είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις.

Στο όνομα του χρέους όλα τα κράτη έχουν ξεκινήσει μια επιτηδευμένη προσπάθεια να ζημιώσουν τους εργαζομένους καταστρέφοντας ανεπανόρθωτα τη μία μοναδική ζωή τους βάζοντας πάνω από όλα τον οικονομικό παράγοντα. Η τεχνητή κρίση που αφήνει περιθώρια ενίσχυσης των τραπεζών και αντιθέτως αφαίμαξης των εργαζομένων συμβαίνει παντού και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι ο μόνος δρόμος.

Όσοι βγαίνουν στα ΜΜΕ και υποστηρίζουν ότι είμαστε αναγκασμένοι να προχωρήσουμε σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις να είστε σίγουροι ότι εξαιρούν τον εαυτό τους.

Ο εργαζόμενος πλήττεται σε παγκόσμιο επίπεδο, η κρίση είναι μια ζώνη που η εκάστοτε κυβέρνηση σφίγγει με τον τρόπο που θέλει και φυσικά το σχέδιο είναι παγκόσμιο και τα οφέλη για τις τράπεζες τεράστια για άλλη μια φορά.

Τέλος με την ευκαιρία, πολύς λόγος γίνεται για την ανάπτυξη και φαίνεται όλοι να καιγόμαστε να αναπτυχθούμε σαν να είναι η ανάπτυξη ένας όρος που δίνει ευημερία σε μια κοινωνία. Ανάπτυξη σημαίνει να δουλεύουμε 12 ώρες για 3000 ευρώ το χρόνο. Να το κάνουμε και αυτό προκειμένου να πάρουμε τα εύσημα του ΔΝΤ και της παγκόσμιας τράπεζας;

ΠΡΕΠΕΙ να οργανωθούμε άμεσα. ΠΡΕΠΕΙ να μιλήσουμε στα γύρω μας άτομα. ΠΡΕΠΕΙ να μιλήσουμε για αυτά τα θέματα στη βόλτα του καφέ μας και όχι μόνο για κατινίστικα θέματα ή αθλητικά. Η ζωή είναι μια, ΠΡΕΠΕΙ να δηλώσουμε παρών στις αποφάσεις που παίρνονται από άλλους για εμάς.

Οι Γάλλοι είναι ένα καλό παράδειγμα.

http://dinatomirmigi.blogspot.com