Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

"Αν δεν το έκανα εγώ κάποιος άλλος θα το έκανε"

Η φράση που σκότωσε την αξιοπρέπεια. Η μεγάλη δικαιολογία της εποχής μας, που μας επιτρέπει να έχουμε άφεση αμαρτιών σε κάθε κακό που προκαλούμε στον διπλανό μας. 
"Αν δεν το έκανα εγώ κάποιος άλλος θα το έκανε"

Ήρθε η ώρα να δείξεις μεγαλοψυχία και να αφήσεις επιτέλους αυτόν τον άλλον να το κάνει. Δώσε την ευκαιρία στον εαυτό σου να μη χρεωθείς άλλο ένα βάρος στη συνείδησή σου που με λάσπη έχεις σκεπάσει. 


ΤΕΛΟΣ στη φράση θα το έκανε κάποιος άλλος. Αν έχεις επιλέξει να κάνεις κάτι, ενάντια στον αδύναμο, στο φτωχό, στον αμαθή, η σε όποιον έχει πέσει σε μια ανάγκη και συγκυρία, έχεις την ευθύνη για το κακό που του κάνεις. 

Η κοινωνία γέμισε με άτομα που δεν έχουν τίποτα και δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Τα άτομα αυτά, μπορούν να πουν το ΟΧΙ, και να κοντραριστούν με κάτι που τα ταΐζει, αφού ο νηστικός δεν έχει λόγο να φοβάται για τη τροφή του.

Κάνε σήμερα κάτι που θα σε κάνει κοινωνικά ενεργό. Μίλησε σε όσους δε ξέρουν, άνοιξε τα μάτια όσων δεν έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες. Η κοινωνία αλλάζει ραγδαία, κάψε τα πρέπει και με το φως της φωτιάς αυτής γίνε καλύτερος.



http://dinatomirmigi.blogspot.com

3 σχόλια:

  1. Στάση Ελληνική...

    Στάση Ανθρώπινη...

    Εύγε και αναδημοσιεύω !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμείς φέρουμε ευθύνη για ολα. Εμείς και αποκλειστικά εμείς. Όλα είναι επιλογές μας και αυτές οφείλουμε να τις αναλύουμε σε βάθος πριν αποφασίσουμε για τις πράξεις μας. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να παρεμποδίζουμε, να παρερμηνεύουμε και να εμποδίζουμε τα "Θέλω" και τις επιλογές των συνανθρώπων μας. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα μοιρολατρικά και άκρως δουλικά να ακολουθούμε το εκάστοτε ρεύμα της εκάστοτε εποχής. Είμαστε σκεπτόμενα όντα και ως τέτοια οφείλουμε να κινηθούμε στον χώρο και στον χρόνο. Με γνώμονα τον Σεβασμό, την Υπερηφάνεια και την Κατανόηση στον διπλανό μας. Οι κοινωνίες σαπίσανε ελέω άκρατης δουλικότητας και μοιρολατρίας.Οι Φράσεις "Έχει ο Θεός", " Πάμε κατά διαόλου", " Ποιος είμαι εγώ να αλλάξω το οτιδήποτε" , " Οι συνθήκες με ανάγκασαν" , " Έχουμε αδυναμίες δεν είμαστε θεοί" , " Δεν γνώριζα" και άλλες παρεμφερείς οι οποίες προέρχονται από τον πυρήνα της Ιουδαϊκής κοσμοαντιλήψεως και μικροπρέπειας θα πρέπει να αντικατασταθούν από την αυτοεξέλιξη, την βαθιά σκέψη και ανάλυση, την επίγνωση των πράξεων μας σε κάθε πλαίσιο της , τον σεβασμό και την αληθινή αλληλεγγύη. Ο Άνθρωπος είναι ον ατελές και με πληθώρα αδυναμιών. Κανένας θεός δεν ορίζει την τύχη σου πέρα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι άλλη η Εργασία των Θεών . Εργασία που οι πολλοί αγνοούν και ουδέποτε αληθώς θέλησαν να γνωρίσουν. Γνώρισε λοιπόν την προσωπική σου Εργασία και γίνε υπερασπιστής της καρδιάς σου. Οι μοίρες πλάθουν τον ιστό τους ανάλογα με τις εκάστοτε επιλογές μας. Ο καθένας μας είναι προορισμένος να φτάσει κάπου εκ φύσεως η ταγμένος να εκπροσωπήσει κάτι εκ φύσεως, αλλά η πορεία ως εκεί είναι καθαρά προσωπική μας υπόθεση. Μπορείς να κυβερνήσεις τον κόσμο σκοτώνοντας εκατομμύρια μα συνάμα μπορείς να κυβερνήσεις τον κόσμο σώζοντας ζωές . Το πεπρωμένο σου ήταν εξαρχής να κυβερνήσεις τον κόσμο. Το πως το έπραξες σε ορίζει και σε καθιστά είτε Άριστο , είτε Μιαρό και βέβηλο. Μπορείς να βοηθήσεις τον κόσμο με όποιο τρόπο κρίνεις ορθότερο και σκόπιμο, ακόμα και ενάντια στο προσωπικό σου συμφέρον μα ταυτόχρονα μπορείς να πράττεις το άδικο και το βλαβερό.

    Κάνε το Θέλημα σου αρκεί αυτό να μην αντιβαίνει και να μην βιάζει το Θέλημα του διπλανού σου . Προτού ομως θελήσεις γνώρισε το πραγματικό σου θέλω, γνώρισε τον εαυτό σου, εξέλιξε τον εαυτό σου. Νόμος Κοσμικός, Λογικός και επιτέλους θα πρέπει κάποτε να γίνει αντιληπτός. Ως πότε θα δικαιολογούμε την κατρακύλα και την μιζέρια ; Ως πότε θα ζούμε στην ανοησία και την υποταγή ;

    Σε τελική Ανάλυση...

    Ελευθερία η Θάνατος, γιατί ζωή δίχως ελευθερία είναι ενας καθημερινός ατέρμονος Θάνατος. Και δυστυχώς ζούμε σε κόσμο Νεκρών. Ήρθε η ώρα λοιπόν για τους Ελεύθερους και τους Ζωντανούς !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενώνω τη φωνή μου μαζί σου στο κάλεσμα για αλλαγή της νοοτροπίας της μοιρολατρική συνενοχής.
    Όμως πάντα, όταν σκέφτομαι έτσι -και νομίζω ότι σωστά σκέφτομαι έτσι- αναρωτιέμαι στο τέλος: Γιατί αξίζει, σε τι ωφελεί; Μετά το "φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκωμεν" δεν έχω πια καμιά διάθεση να αλλάξω τον κόσμο. Γιατί να το κάνω; Υπάρχω σήμερα, δεν θα υπάρχω αύριο. γιατί να αλλάξω τον κόσμο; Μου αρκεί να ζήσω το σήμερα καλύτερα. Να χαρώ το "τώρα" που έχω, έστω κι αν το χαρώ σε βάρος κάποιου άλλου, για μια στάλα ηδονής... Νομίζεις ότι έχω άδικο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή