Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011

Ο κακοποιημένος 18 χρονος της εποχής

Στα 18 ένας νέος υποτίθεται ότι έχει την ωριμότητα να πάρει μέρος στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, να βγάλει δίπλωμα οδήγησης, να έχει πρόσβαση στο αλκοόλ, να έχει διαχείριση της σεξουαλικής του ζωής, να κρίνει την επικαιρότητα και άλλα πολλά. Ας κρατήσουμε το υποτίθεται και ας εξετάσουμε τον μέσο όρο του νεοέλληνα 18 χρονου.

Κάποια πράγματα η εκπαίδευση τα παράσχει σε έμμεσο και θεωρητικό επίπεδο, χωρίς ποτέ να ενδιαφέρεται για τη ζωή ενός μαθητή μακροπρόθεσμα. Ο μαθητής αντιμετωπίζεται ως πειραματόζωο που επικεντρώνει το νόημα της ζωής του σε μια αποτυχημένη διαδικασία προετοιμασίας για τις πανελλήνιες εξετάσεις που θα τον στείλουν σε ένα πανεπιστήμιο που σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τον αντάξιο καρπό του μόχθου και των οικονομικών θυσιών που έχουν προηγηθεί. Η πραγματική ζωή περνάει σε δεύτερο επίπεδο, όχι μόνο θεωρητικό αλλά πολλές φορές και μη υπαρκτό.

Ένας 18 χρονος μαθητής δεν έχει την αντίληψη, τη γνώση και τον τρόπο να κατανοήσει τις βαθύτερες δομές των πραγμάτων και των ομάδων που τον περιβάλλουν με αποτέλεσμα να μπορεί να γίνει εύκολο θύμα συμφερόντων και προπαγάνδας. Ο 18 χρονος καλείται να ψηφίσει με βάση μικροκλιματικά συμφέροντα επηρεασμένος από γονείς και φίλους και όχι πραγματικά με πίστη στην προσωπική του γνώση και συνήθως με μηδενική αντίληψη της αξίας της συμμετοχής του σε μια κοινωνία που από την αρχή του φαίνεται ανιαρή και όχι ξεκάθαρα αντιληπτή από τις αισθήσεις του. Οι 18 χρονοι νέοι και νέες υποτίθεται ότι έχουν από το σχολείο τις πολικές βάσεις για τη συμμετοχή τους στο πολιτικό σύστημα. Υποτίθεται και αυτό όμως. Το σχολείο δεν εμβαθύνει στην πολιτική και δεν λύνει απορίες για τον κόσμο του σήμερα, παρά μόνο μαθαίνει τους νέους να παπαγαλίζουν κομμάτια του χθες χωρίς να υπάρχει χρόνος για συζήτηση του γρήγορα μεταβαλλόμενου παρόντος.

Στη σχολική εκπαίδευση όλα είναι μια υπόθεση. Υποτίθεται ότι στην πρώτη πρέπει να ξέρεις αυτό και στην τρίτη το άλλο και στη πέμπτη ακόμα περισσότερα. Ο μαθητής τελειώνει το σχολείο και υποτίθεται ότι είναι ένας έτοιμος καλοχτισμένος πολίτης. Ένας 18 χρονος που ψάχνει να σταθεί στα πόδια του, σε έναν κόσμο που δε ξέρει και πρέπει μόνος να ανακαλύψει. Έναν κόσμο που θα τον πονέσει για τα ψέματα με τα οποία τον μεγάλωσε. 

18 χρονών αριστούχος, συνήθως δεν αποτελεί τίτλο ενός σκεπτόμενου πολίτη με βαθύτερες ανησυχίες και ευαισθητοποίηση στα καθημερινά δρώμενα. Ο αριστούχος του σχολικού περιβάλλοντος είναι ένας νέος που ξέρει να οργανώνει το χρόνο του καλά και να αποκτάει τη γνώση που του ζητείται για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Σίγουρα έχει ικανότητες, οξυδέρκεια και ταλέντο, όμως άθελά του τα αναλώνει σε έναν συγκεκριμένο κόσμο, που σε τελική ανάλυση δεν αποτελεί και τον πραγματικό κόσμο στον οποίο συμμετέχει με την έξοδό του από τα σχολικά κτήρια.

Μόλις ο 18 χρονος αντιληφθεί πόσο εσκεμμένα, ευνουχίστηκε η προσωπικότητά του σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα ντροπής θα μπορέσει να γίνει διεκδικητής ενός καλύτερου αύριο, που θα είναι άλλωστε το δικό του αύριο.


http://dinatomirmigi.blogspot.com

5 σχόλια:

  1. Ιδιαίτερα εύστοχο θα έλεγα, αναγνώρισα την πραγματικότητα του δικού μου εαυτού, όντας 18 έχω ήδη συνειδητοποιήσει ότι κάτι λείπει πέραν της γνώσης, υποτίθεται ότι το σχολείο με προετοίμασε για τα περισσότερα και ότι βγήκα στην κοινωνία γεμάτη γνωστικά εφόδια μα όσο προχωρώ τόσο καταλαβαίνω ότι μου λείπουν πάρα πολλά, σε όλα τα επίπεδα και ουσιαστικά υπήρξα θύμα των γνωστών βαυκαλισμών: "το σχολείο υπάρχει για να σε κάνει σωστό πολίτη, να βγεις έτοιμος στην κοινωνία, σε προετοιμάζει για να σταθείς στα πόδια σου μετέπειτα". Μια Α κοινωνικοποίηση ενυπάρχει στο ρόλο του σχολείου,μπορεί η λήψη γνώσεων να γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο κλπ, ο οποίος φαινομενικά να αποτελεί τροχοπέδη για άλλα πράγματα, όμως του χαρίζει οξύνοια ως ένα βαθμό την οποία πρέπει ο μαθητης να αναπτύξει σε άλλους τομείς. Πρέπει αυτή ακριβώς η αδυναμία του να αντεπεξέλθει αργότερα σε ό,τι πραγματικό και όχι υποθετικό όπως αυτά που αντιμετώπιζε στα βιβλία,να τον προκαλέσει να πει "κάτσε ρε φίλε, κάτι δεν πάει καλά, πού βρίσκομαι;" ώστε έπειτα μέσω του σκεπτικισμού να ξεκινήσει τη δική του πορεία. Πάντως, αυτό που αντιμετωπίζω από πολλούς συνομήλικούς μου και με λυπεί αφάνταστα είναι η διατήρηση της σχολικής λογικής ακόμα και στο πανεπιστήμιο. Βαθμοθηρία και μεγάλο άγχος, ενώ δεν πατάνε και σε γενικές συνελεύσεις θεωρώντας τες χάσιμο χρόνου μπροστά στο διάβασμα και βούρκο κομματικοποιημένων, κάτι που θεωρώ λάθος, αφού πιστεύω ότι αν κάτι μας ενοχλεί μπορούμε να εμείς οι ίδιοι να το αλλάξουμε.

    Το σχολικό σύστημα, ναι, ειναι απίστευτα σάπιο (ω, τι κοινότοπο) και προάγει την ανούσια παπαγαλία. Δε θα θυμόμουν σχεδόν τίποτε από την ύλη της γ' λυκείου αν δεν τα διδασκόμουν και στο πανεπιστήμιο. Ουδέποτε διδάχτηκα σε πλαίσιο κανονικού μαθήματος πολιτική οικονομία ώστε να γνωρίζω τι είναι όλα αυτά που ακούω σήμερα περί του συστήματος, του καπιταλισμού, του κεφαλαίου, πάντα μάθαινα ότι όταν γίνω 18 θα ενταχθώ στο εκλογικό σώμα και θα ψηφίσω. Έλα ρε, με τι κριτήρια; Θα έχω να θυμάμαι τις πρώτες μου εκλογές ως μια κοροϊδία στην οποία έπρεπε να ψηφίσω τους γνωστούς της οικογένειας και όχι αυτόν που πίστευα ότι θα βοηθούσε τον τόπο μου με τα δικά μου κριτήρια. Έλα όμως που δεν είχα κριτήρια. Έτσι βλέπω ότι η φιλοσοφία της σαθρότητας έχει περαστεί σε πολλές γενιές Ελλήνων.

    Επειδή μακρηγόρησα, το ζήτημα είναι να μην περιοριστεί η αναπτυσσόμενη εξαιτίας του σχολείου οξυδέρκεια μόνο σε σχολικά ζητήματα και να απομυζήσουμε ό,τι θετικό βρούμε, τελοσπάντων, από το σχολικό σύστημα το οποίο είναι μάλλον αδύνατο να αλλάξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κατ αρχάς θέλω να πω στην Eloy ότι ευτυχώς στην περίπτωσή της το σχολικό και κοινωνικό σύστημα απέτυχε! Σκέφτεται και γράφει σαν 18χρονη. Με την οξυδέρκεια και τον ενθουσιασμό της ιλικίας της, σε αντίθεση με τα περισσότερα 18χρονα που ζουν εγκλωβισμένα στην κοινωνία της κατανάλωσης.
    Επίσης να τη συγχαρώ για το ψευδώνυμο που επέλεξε. Τι υπερ-μπάντα αυτοί οι ELOY!!! (άσχετο...)
    Όσο βλέπω ότι υπάρχουν ακόμη τέτοια παιδιά, δε φοβάμαι τίποτα.
    Αρκεί να μην επαναπαυθούν και να μην λειτουργούν σνομπίστικα: αλλά να προσπαθήσουν να ξυπνήσουν και τους άλλους.
    Να τους ξεκολλήσουν από τα σχολικά-κοινωνικά-οικογενειακά-καταναλωτικά πρότυπα που τους επέβαλαν και να ακολουθήσουν το δρόμο της αυτοδιάθεσης του νου και της ψυχής τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο.
    Τα παιδιά φτάνουν 18 χρονών και δεν έχει κατακτηθεί η έννοια της μάθησης και της εκπαίδευσης.Ότι μαθαίνουν το μαθαίνουν για να περάσουν το μάθημα,τη τάξη και να ανταπεξέλθουν στην δουλειά.Δεν υπάρχει ο σκοπός της μόρφωσης και δεν έχουν ενδιαφέροντα
    Από το γυμνάσιο και το λύκειο σκοπός είναι να περάσουμε την τάξη με έναν βαθμό
    Στην Γ λυκείου σκοπός είναι να γράψουμε καλά στις Πανελλήνιες
    Στο πανεπιστήμιο σκοπός είναι να περάσουμε το μάθημα και να πάρουμε το πτυχίο
    Όταν πια βγούμε στην αγορά εργασίας σκοπός είναι να βρούμε μια καλή δουλειά να βολευτούμε κι όταν δουλεύουμε σκοπός είναι το ΣαββατοΚύριακο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σύστημα βλέπεις... Αυτό τα κάνει όλα!!

    Και αν ο σκοπός μας και η ηθική μας τελείωση είναι για το τώρα, το κάτω, το προσωρινό (Ζήσε το Σήμερα) απογοητευόμαστε...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή