Μικροί ηγέτες, μεγάλα ψέματα

Βλέποντας όλα όσα διαδραματίζονται στη βουλή τον τελευταίο καιρό ξέρω ήδη τι θα γράψει η ιστορία. "Το τάδε διάστημα μικρές πολιτικές προσωπικότητες οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεωκοπία και την έλλειψη εθνικής κυριαρχίας." Έχει ξανασυμβεί, η ιστορία επαναλαμβάνεται και εμείς γράφουμε τη δική μας ιστορία ως παρατηρητές περιορισμένων δυνατοτήτων.

Μη φοβάσαι

Μη φοβάσαι. Γιατί στο αύριο του φόβου σου δέσμιος θα σαι. Μη φοβάσαι, αν γκρεμίσεις τον φόβο σου για τα μικρά μαζί θα χαρούμε στα μεγάλα. Μικρά οι πέτρες που πάνω τους σκόνταφτες, μεγάλα τα όνειρα που κρυφά μοιραζόμασταν για μια στιγμή δική μας.

Πολλά μυρμήγκια, δυνατά μυρμήγκια

Μέσα στα πολλά ένα μυρμήγκι δε νιώθει αρκετά δυνατό να αλλάξει πράγματα που το πληγώνουν. Υπάρχουν όμως στιγμές που η δυναμική των πολλών του δίνει φτερά, χαμόγελο και δύναμη μέσα από τον εαυτό του να φτιάξει ένα καλύτερο αύριο. Μέσα από τον εαυτό του γιατί από εκεί αρχίζει η μεγάλη επανάσταση. Όλοι όσοι αγωνιούμε για το αύριο είμαστε ένα μυρμήγκι που προσπαθεί να βρει το δρόμο του, σε μονοπάτια γεμάτα ψέμα, τεχνάσματα και ανηφόρες. Όμως όταν ενώνουμε τους προβληματισμούς μας οι ανηφόρες γίνονται πράσινα τοπία που σε καλούν να τα ανηφορίσεις καρτερικά μέχρι να δεις βρεις φως κάπου στο τέλος της διαδρομής.

Σκέψεις, σουρεαλισμός και προβληματισμός

Ξυπνήσαμε όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Ξεχάσαμε να τραβήξουμε τις κουρτίνες για να αφήσουμε το φως να μπει. Κάνουμε κήρυγμα για το ξύπνημα, προφήτες ενός Θεού που δε γνωρίσαμε ποτέ. Βαφτίσαμε ξύπνημα το πρώτο χαστούκι που μας έβαλε ξανά μέσα στο σώμα μας. Ο σαρκικός πόνος ήταν η απόδειξη του ότι δεν είμαστε καταμεσής ενός ονείρου. Πλαστή απόδειξη δικαιολογία στη μικρότητά μας. Πως να εξηγήσω τον εφιάλτη που βιώνω τώρα. Αφού νόμιζα είχα ξυπνήσει. Τσιμπιέμαι και νομίζω ότι κρατάω σφιχτά την αλήθεια. Η γραμμή του εδώ και του εκεί πλέον δεν είναι αντιληπτή. Ψάχνω να ξυπνήσω κάποιον μα κάποιος με ξυπνάει και χάνω πάλι την έξοδο προς το αληθινό φως της μέρας.

Ισημερινός, Ισπανία, Αίγυπτος, Αργεντινή, Αγανακτισμένοι και η κατάσταση χαμένη

Λίγο πολύ αυτά είναι όλα όσα έχουν κάνει εισβολή στην καθημερινότητά μου θέλοντας και μη. Όσο καθαρό μυαλό και να έχει κανείς είναι εύκολο να βρεθεί μπερδεμένος, παραπλανημένος, ή αποπροσανατολισμένος καθοδηγούμενος από τις προσωπικές του κρυφές επιθυμίες για κάτι καλύτερο. Οι συζητήσεις για όσα συμβαίνουν είναι πλέον παντού. Σε κάθε σπίτι σε κάθε καφετέρια που μέχρι χθες δεν είχαν ξανακουστεί παρόμοιοι κοινωνικοί προβληματισμοί, σε κάθε ευκαιρία ψάχνουμε να μιλήσουμε, πιο πολύ για να σιγουρευτούμε ότι δεν είμαστε μόνοι στη μοναξιά της ανασφάλειας που έχει βυθίσει την Ελλάδα στο σκοτάδι. Την Ελλάδα. Αυτή τη χώρα που έχει ανάγκη σήμερα να χαμογελάσει για κάτι δικό της. Ένα δικό της κατόρθωμα που δεν είναι η στείρα προέκταση της ιδέας ενός γείτονα ή ενός ταλαίπωρου συνοδοιπόρου.