Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Σκέψεις, σουρεαλισμός και προβληματισμός


Ξυπνήσαμε όλοι μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Ξεχάσαμε να τραβήξουμε τις κουρτίνες για να αφήσουμε το φως να μπει. Κάνουμε κήρυγμα για το ξύπνημα, προφήτες ενός Θεού που δε γνωρίσαμε ποτέ. Βαφτίσαμε ξύπνημα το πρώτο χαστούκι που μας έβαλε ξανά μέσα στο σώμα μας. Ο σαρκικός πόνος ήταν η απόδειξη του ότι δεν είμαστε καταμεσής ενός ονείρου. Πλαστή απόδειξη δικαιολογία στη μικρότητά μας. Πως να εξηγήσω τον εφιάλτη που βιώνω τώρα. Αφού νόμιζα είχα ξυπνήσει. Τσιμπιέμαι και νομίζω ότι κρατάω σφιχτά την αλήθεια. Η γραμμή του εδώ και του εκεί πλέον δεν είναι αντιληπτή. Ψάχνω να ξυπνήσω κάποιον μα κάποιος με ξυπνάει και χάνω πάλι την έξοδο προς το αληθινό φως της μέρας.
Ποιος κοιμάται και ποιος έχει ξυπνήσει. Ποιος νιώθει, ποιος ξέρει, ποιος αντέχει και ποιος την αλήθεια έχει; Σε κοιτώ στα μάτια, μα έχω τα μάτια μου κλειστά. Έχεις τα μάτια σου κλειστά μα νομίζεις πως βλέπεις το είδωλό μου. Βρίσκεις το λαβύρινθο της σκέψης ανούσιο, γιατί κοιμάσαι πάνω σε κάρβουνα που σε καίνε. Θες να γυρίσεις πίσω στις ψεύτικες υποσχέσεις των ονείρων σου, που τίποτα δε μπορεί να σε φθείρει εκτός απτά ακατέργαστα κενά σου που σε καταπίνουν. Ξύπνα φωνάζεις σε κάποιον διπλανό σου. Τη διδαχή του ξυπνήματος σκοτώνεις σε όνειρο που ποτέ δε θα θυμάσαι στο πρώτο σου ξύπνημα.

http://dinatomirmigi.blogspot.com

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου